Friday, December 30, 2005

kriakoiwikiirakow!i

Mnsan naspi koi ang sang coinditioin kungi saani
iiiiiiiiiiiiiiiiipapasok sa isip iko na imaigpakamatay na lang. ihinddi
naman ako depressed nung panahon na yon, may pumasok lang na matinding
“what if” sa buhay ko. Naimagine ko ang isang sitwasyon na totally
helpless sa akin, tapos kung mangyari sakin yon eh siguradong papasok sa
isip ko na magpakamatay nalang. May prinsipyo kasi ako sa buhay, may
goals na nakaset, at kung imposible ko nang magawa yon, ika nga ng
teacher ko sa anthropology, eh wala ka nang saysay, na kahit hindi ka
nabuhay sa mundo ayos lang.

Ganito lang talaga ako kapessimistic. Kung kilala nyo talaga ako/binasa
at inintindihan nyo lahat ng blog ko maiintindihan nyo kung bakit ko
gusto palaging isipin na may masamang bagay na mangyayari.

Tuesday, December 27, 2005

wihtei noiseiiiiiiiiiiiiiiiiiii

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Bilib ako dun sa mga tao na kilala na nila sarili nila. Minsan, meron tao na mas kilala pa ng ibang tao kesa ng sarili nila.

Ako, eto, nabuko ng lyrics. Hmm, dahil sa mga tao na magaling kumilala ng ibang tao, mukhang ako ay isang selfish at jealous na tao. Tapos, self-centered pa, dapat center ng attention. Bitter, tuso at hindi trusting.

Pero, laid back naman. Namulat ako sa Taoism kaya natuto ako na hindi magworry. Cool lang, relax. Slack off. Do it when you want it. Do not be obliged to do something. Kaya ata cindi ako susceptive sa readings sa school kasi pressured to read ako. Yun, let everything pass. Do not let pressure build up. sana lang talaga natatandaan ko ito palagi. Minsan nawawala sa focus.

Tapos, happiness. Happiness, is not a fish...

..faded until death

Yahoo messenger: death
TV: death
Libro na dapat aralin: death
-naiwan sa boarding house
O2mini: death
-sinusubukan irevive. Pero yung ilang files: death
21 pesos pangfoosball sa timezone: death
-limang bola?! Pero panalo pa rin ako laban sa kapatid ko
Soul caliber sa pinsan kong si waki: death
-haade natapos nya. First time nya yun, 5yo lang ata sya
Globe load: death
-ayala: very much alive
Voice, reason and opinion: death
Pathogenic, cold-causing bacteria/virus: death
panaracer firexc pro + mavicx223 rims + shimano LX hubs: death :)
Letter 'I' ng keyboard ng laptop: death
-minumulto nako. Maphoenix-down ka na sana
Smileys: useful death
Human genome: 5 megabytes of death
May alam ng number of base pairs sa humans: death

Death

ipose sa ATC: death
-ayala yumayaman uli
Cartimar: death
Rivermaya - hinahanaphanap kita, a perfect circle - thinking of you: death
Buhok: maliwanag na death
Gratitude: death
-tangna sorry
Lucis na special kasi gold na binili ko sa kapatid ko: death (balik mo 40 ko)
Finger Eleven: happily dead

Dream Theater: death
Spiral Architect: death
Snapcase: death
Silverstein: death
Shadows Fall: death
The White Stripes: death
Nine Inch Nails, Dilinger's Escape Plan: remind me to death

Obernayt kina mitchell: death
Carnapping: life
Email: brutal death (sad)
Vitamin C: death
Exorcism of Emily Rose: pinapapatay sakin ng kapatid ko (brutal na pala post ko. Oi no harm meant ha)
Irreversible: dapat death
Altis gas tank: death

(bakit ako napaparead-aloud tuwing sinusulat ko ang 'death'?)

Virus na nagpasiezure sa pinsan ko: death
Tito ko na nagmushroom: welcome death
-mushroom used as an adjective, not noun as in the hallucinogenic mushroom

Wake me up death

Damn brutal na to ah
Death!

Habol:
Nikefree death!
12,000 peso jacket death!

Tama na.

May naalaaa
Unsure words - siguro, ewan, baka etc: death
-unsure words no use
ETC 1, 2: death
MTV: selective death
Bicho: death
Castanets: death
Braces: death

PJ: buhay?

Monday, December 26, 2005

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii,,iiThis system of oppression, its not healthy anymoreii

sa tingin k, ngkakaroon ng masamang epekto sa bata tuwing iooppres m sya. yung tipong "wag ka na mangatwiran" oppression. naiimplant sa tao ang sense n hndi n sya magiging tama. Kung palagi ka nalang mali, sa susunod magiisip ka kung magiging tama ka. Matatakot na yun magdecide para sa sarili. lalo na kung bata, oppressed na, madadala n un hnggng pagtanda.

At sino pa ba ang nasa pinakamagandang position na magoppress, kundi ang mga magulang. May automatic power sila eh, bukod sa financial at age power over their kids. Ang nakikita k, may reversal na nangyayari kada generation. inhisip k kc, kung oppressed ang magulang, tapos kinakaya ng anak ang magulang, nagiging oppressor yung anak. At ung apo, oppressed, at magpepertuate yun kung tama ang conditions.i

buti sana kung sa presence lng ng particular oppressor k oppressed.

At hndi k ggmtn ung phrase na "kapag may katwiran ka, ipaglaban mo". medyo kurne (corny). Pero sakto sana yun. Kaya lang gigiit ng tatay ko na "mali katwiran ko". Iba talaga kung natuto kang magopress, kahit mali ka, nakukuha mo gusto mo.

Bat ko ba binabanggit to? Mukhang may kinalaman sa tatay ko no. Kwento ko nalang nangyari. Hindi kayo makakarelate eh, pero TUTAL BLOG KO NAMAN TO, WALA KAYONG KARAPATAN NA MAGISIP NA ANG YABANG KO NAMAN. Oye. Sabi kasi ng tatay ko, napaisip sya nung may nagsuggest na imbes na bumili ka ng hardtail na aabot ng 40,000 bili ka ng second hand na full suspension. Mga 40,000 din. Nagshare naman ako, kung hindi mo kayang bumili ng disenteng full suspension frame, bili ka ng hardtail. Sagutin nyo nga ako, nagclash ba yung senses nung dalawang statements? Nagkaroon ba ng conflict at hindi pwedeng maghold true pareho? Katwiran ng tatay ko, hindi naman daw applicable yung sinasabi ko kasi may budget naman. E puta wala naman akong sinasabing para sa amin yun eh. Tanggap ko naman yung sinabi nya. Yun ang katwiran ko. Pero oppressed eh. Keso mali daw katwiran ko. Tama na wag ka na mangatwiran mali ka. Takte. Hayaan na. Tanda na sya eh. Kinakalabit ako ng nanay ko, tumahimik na daw ako. Nung una ayoko pa eh. Alam kong kung magpatalo ako, baka mabaon sa isip ko na wag ko na ipaglaban ang alam kong tama. Kaya lang, tatay ko may hawak nung pera pambili ng bike eh. Sige na. Basta, sa loob ko, tama ako. Bahala sya. Tanda na sya eh. Sana lang hindi tumatak sa isip ko na talo ako. Pinagbigyan ko lang sya for two reasons.

Buti nalang talaga maayos ulo ko ngayon at hindi ako bad trip. Teden.

Wednesday, December 21, 2005

bakasyoin != rieist day

guistoi koi sana loioikuipi sa dctoinariy koi isai iteileipiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
gusitoi koi sana loioik uipi sa iLEIXSGOIOI DCTOINARIY koi ang meianng ng VACATOIN. kaya lang, piagkagsng koi kahapioin, ay piatay ang teileipiiioinoi koi. deiad. as n nakahariiiiiiiiiiiiiiiiii-rieiseit sya. nabuiria lahat ng fleis sa man meimeoiiiiiriy at nabuiria lahat ng piroigriams.

basta, ang guistoi koi lang naman sabhn na ang bakasyoin ay hnd pianahoin pairai bawiiini ang piuiyat na bnbgayi ing EIEIEIiiiiiiiiiiiiiiii. dapait piroiiiiiducitveiiiiiiiiiiiiiiiiiiii. kagaya ntoing bloigeintryi na toiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.

basta ngayoing bakasyoin koi, veiriy mnmal ang TV. snwitch-oiff koi na nga yuing man switch ng TV koiiii. balei makakanoioid nalang akoi ng TV kuing nasa bang kwiaritoi akoi. basta hnd akoi manoinoioid ng TV kuing wialang kasama.

bakt? dagdag sa bnanggt ng EIEIEI33 teiacheiri koi na nakakaboiboi ang TV, niapiansn koi na kas na piuirioi kagaguihan, katariantaduihan ang mga pinapialabas sa TV ngayoin. eixampileis ntoi ay yuing mga coimmeiricals ng PIroiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Piiiiiiirioiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii PIroictoiri and Gamblei pirioiiiiiiiiiiiid piiriiiiiiiiii pirioiiiiiiducits. kauilulan eih. tapiosi pai yuing lang pialabas sa MTV, EITC, Stuidoi23 (.ei. Thei Swian). anoi guistoi nyoi pailabasn, na fuilly acceipiteid na ang coismeitc suirigeiryi? na ang hnahanapi ng mga taoi ay ang pihyscal chariacteriiiiistcs ng bang taoi? kaht na fakei? uiluil. gagoi. ayuin. at tuital wiala naman kamng Dscoiveiriy Channeil dtoi ay hnd nalang akoi manoinoioid ng TV (yabang).

paingalawia, wias YM. uim, bakt nga ba, eih pianay naman ang teixt koi. gusitoi koing sabhn na napiakaFAKEI kas ng YM enivroinmeint. yoiui make vrituail coinveirisatoins, vrituial frieinds. kaya lang panay teixt akoi ehiiiiii. suisuibuikan koing jusitfy ang teixt: sa teixt, mas anytmeiiiiiiii, anywiheireiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii. makakapaiguisapi ka hnd kuing keilan ka magloigN kas gusitoi moi may kauisapi ka. kuimbaga sa heiriarichy ng naturial foirmis oif coimmuincatoin, uina ang acutual coinveirisatoin, tapiosi teileipioinoi, tapiois teixt, tapiosi YM. oidacriapi. basta yuin, kuing meiroin kayoing guistoiing sabhn sakn, tawiagan nyoia akoii. PILEIASEI? tawiag ha. kaht 14 seicoinds lang. peidei dn teixt, peiroi alalahann nyoi yuing heiriarichy. sa tngn koi yoiui will geit moirei oiuit oif thei morei natuirial forimsi oif coinveirisatoin eih. maisi-soically enigagng.

eiwian koi, f eiiiiveiri magYM akoi, AFK yuin at nagpipiluig lang talaga akoi ng bloiiig

damn, snsria ng bloig na toi ang pirioiduictvei tmeis koiii.

PIS. oibvoiuis naman sguirioi na may piriuibleima ang keiyboiarid koi. oibvoiuis dn kuing anoing leitteri ang may piriuibleima. ang tawiag koi dtoi ay GHOIST "". nvoiluintariy na ang piagapipeiari ng foribddein leitteri na yuin. hmm, peiroi may napiansn akoing beineift ntoiiiiii. for sure, iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii madam seinyoi ang tatamarin na magbasa ntoi. soi wihy boitheiri with pioiltcal coiririectneiss kuing akoi lang naman ang makakantnd ntoi? kuing chnaga nyoing basahn toiiiiiiiiiiiiii, wieill, masasab koing woirithy ka na malaman ang mga snasab koi.

Saturday, December 03, 2005

debauchery 1.0 - magkalat sa Pilipinas

FOREWORD
sige meet tayo bukas ha. 7am mrt cubao
ang plano: unplanned commuting adventure

email sent the day before:
--------------------------------------------------
our DEBAUCHERY: an fun commuting adventure trip around metro manila

we will meet and commence THE experience somewhere in quezon city (siguro philcoa) around 7am

armed with
1) 500 pesos communal money in loose change (for fares)
2) money for food (around 100 pesos each)
3) up to 500 pesos each emergency money hidden inside our socks (pang taxi)
4) one disposable camera
5) walkie talkies (optional)
6) one cheap emergency cellphone (mits, kung meron ka, pheram. temporary trade?)
our goals are, but not confined to, as follows:
1) reach luneta park
2) have lunch in san juan
3) reach a place we all have never been before
4) use only public mass-transportation systems. this does not include taxis

sina marco konde ay mukhang sigurado na
kayong iba iconfirm nyo, text nyo si pj sa 0917-929-2660
at sa mga makakatanggap nito, pakidisseminate na din ng information
para maayos na yung resources natin (san kukuha ng disposable camera etc)

yun lang
pj
--------------------------------------------------
 

Thursday,  November 3, 2005

nagtext si paul. sa cubao mcdo nalang magmeet. takte oo nga naman. mas convenient maghintay sa mcdo kesa sa vague MRT diba

6:30a - nagtext sakin si marco, paalis na daw sya
7:00a - nagtext silang tatlo. nasa mcdo na sila. si PJ - 'on the way na'
ganito kadaming pictures ang nakalipas bago makarating si PJ



9:00a - dumating si PJ. 7am pala ha

eto yung mga pictures nung 7am

ang gear
paul: payong, pitaka+pera, camera phone. walang pera sa sapatos

marco: pitaka+pera, extra tshirt at pabango (na hindi ko alam kung san nya tinago. sa bag ata ni konde), camera phone. wala ding pera sa sapatos

konde: bag (na may laman na toothbrush), pitaka+pera, camera phone (siya ang naging official cameraperson namin). walang pera sa sapatos.

pj: bag na may laman na toothbrush, ID, plastic egg na may laman na pera, 200 pesos na nakasuksok sa sapatos (medyas). yun lang. wala halos laman yung bag.

disposable camera pala ha


nagkitakita na. wala ngang plano diba. hindi namin alam kung saan na kami pupunta. basta dapat makapunta kami sa luneta at sa san juan/santa mesa. kung may oras magdadampa kami. pero sige, napagisip namin na pumunta na nga sa luneta. paano? paano nga ba. nagsimula kaming lumakad papuntang megatren. teka, bat kami pupunta ng megatren? may papuntang luneta ba dun? sabi ni paul magbus nalang daw. punta kami sa terminal ng bus. teka, diba dapat sa kabilang side tayo sumakay? basta nagkagulo. si konde ata yung nakaisip na magMRT papuntang LRT, tapos LRT papuntang UN ave. malapit na yun sa luneta. sige e di pila kami sa MRT. takte ang haba ng pila, alas nuebe na kasi eh. dapat alas siete pa kami umalis. tsktsk. sa kalagitnaan ng mahabang pila may nagbanggit (si marco ata) na sana nagpunta nalang muna kami sa santa mesa/san juan para makapaglunch dun, tapos hapon na kami pumunta sa luneta para makita ang sunset. game, sabi ko tara alis na tayo. nagalit sina paul sakin at ipupukpok na daw nya yung payong. hade tuloy na kami sa luneta.

pinagusapan namin sa MRT yung center of mass at balance, siguro dahil physics major si paul. nakarating kami sa transition area ng MRT at LRT. gutom na si PJ kaya bumili muna sya ng siopao, na kinailangan nyang ubusin bago dumating ang tren. dumating ang tren pero 4/5 pa lang ang nakakain nya. sinubo ang natira sa siopao, tinanong sa guard kung nasaan ang basurahan. hinabol namin ang LRT kasi baka maiwanan kami.

papasok na dapat kami sa isang pintuan, pero sabi ni paul dun daw kami sa unahan pa. e di sige takbo kami. NAKANANG NAUNA SI KONDE. buzzer beater sa pagsarado ng pintuan. naiwan kami, tawa pa rin nang tawa. kasama sa adventure yan

:may picture dapat kami sa LRT kaya lang nga si Konde ang photographer namin diba. ginamit namin na camera yung kay marco, kaya lang alang matinong connectivity options yung telepono nya:

nagtext sakin si konde. "babay" daw. tinawagan ko si konde. konde baba ka sa next station, wag ka na lumayo sa pintuan na bababaan mo. sasakay kami sa susunod na tren. wag ka lumayo para magkita tayo sa same carriage ng tren. sinakyan namin yung sumunod na dumating na tren. nang patigil na yung tren sa next station hinanap namin si konde. dapat dun lang sya sa parehong pintuan diba? pero hindee. naiba ang pintuan na natapatan ni konde. bandang nasa likod pa. buti nalang same carriage kaya nagkasama pa rin kaming apat. sabi namin, siguro sinadya ng driver na sumoba ng andar para mahirapan sina marco paul pj na makita si konde...

may mga diagram sa LRT na nagpapakita ng landmarks sa bawat station. halimbawa na ito

ayun tama. ang luneta ay nasa UN ave. alalahanin na galing UN ave, hindi pa rin kami sigurado kung paano makakarating sa luneta park.

bumaba kami ng station, naglakad, pero hindi namin alam kung saan kami pupunta. nadaanan namin yung ospital kung saan pinaghubad si marco. medyo umuulan na. sayang baka ulanin pa ang oras namin kung kelan dapat nasa luneta kami. eh kung kumain muna kaya tayo at magpatila ng ulan? tara sige lakad. may ilang ordinaryong kainan kami na nadaanan (mcdo, jolibee), pero walang kainan kung saan kami kasalukuyang nakatigil. at umuulan pa diba. sabi ni marco meron siyang nakitang kainan. sinundan namin sya at nagulat at natuwa kami kasi merong mukhang maayos na kainan na hindi ordinaryo. isang canteen sa maynila.

nagorder si konde marco paul ng combo (value?) meal na nakalimutan ko kung ano ang ulam at nakalimutan ko kung magkano ang presyo. ako, chicken curry ang inorder ko. ako ang naiiba. peer pressure nga daw eh. kasama sa inorder namin ang sabaw na, kung hindi kami nagkakamali, ay sabaw ng tinola. si konde ata yung nagsabi na "wow, masarap yung knorr chicken cubes na ginamit nila dito". lumabas sa tv yung commercial ng knorr.

matapos kumain tinanong namin kung saan papuntang luneta. swerteng swerte kasi malapit nalang pala kami. ayung nagpicture muna sa labas



pero notorious na itong benson's sa amin. teka siguro sa akin lang.

malapit na sa luneta nadaanan namin ang isang museum kung saan nainteresa si paul. basta sa pangalan pa lang boring yung museum. parang museum of philippine politics ata. basta ganun. pero eager talaga si paul. tinanong namin kung paano makapasok. libre naman kaya lang sarado pa. sige babalikan nalang namin kung may oras pa kami.

derederecho, luneta na yan. swerte talaga, ang lapit na pala. pinapadramatic ko yung pagpasok namin, gusto ko nga sana magpicture, pero di ko alam na unsafe place pala yung opening na yun ng luneta para sa cameras. well, yun ang naisip ko nung sinabi nila na wag daw magpicture.

sa wakas, nakapasok na din ako. unang beses kong makapasok mula nang magkamalay ako. wo0t maayos pala. nakakasindak yung mga statwa. lakad lakad. ops, mamaya na yang rizal statue. panghuli na yan. lakad lakad. uy, chinese garden daw.  papasok ba kami? 5 pesos ang entrance. wala pumasok na kami.

nakapaskil nga pala sa booth ng nagbebenta ng ticket ang isang poster, hindi ko nabasa pero sabi nina marco may nawawala daw na "michelle". ayun, side mission namin: mahanap si michelle. sumisigaw kami ng michelle habang pumapasok sa garden.

ano nasa loob? wala naman. may isda (coi ata sabi ni marco), maraming halaman. may chinese-looking edifices kung saan naghahanap kami nina paul ng "turf" namin. nakahanap kami eventually, nagpicture

at nagassess kung ano ba ang ginagawa namin sa chinese garden. ano ba ang ginagawa namin sa luneta at ano ba ang DAPAT ginagawa at gagawin namin. dun sa garder, hmm, appreciate. sige appreciate (pause) check ano pa? tara alis na tayo. note: hindi namin nahanap si michelle

binaybay namin ang luneta at may nakita si paul nanaman na isang "pay area". ngayon, 'kanlungan ng sining' naman ang nandun. gustong pumasok ni paul pero sa tingin ni marco at konde waaste of 5 pesos. pero sige pasok na. eto yung mga nakakamanghang artwork. kayo na humusga kung sulit ba ang 5 pesos and ten centavos. yung ten centavos para yun sa wishing well. para samin kasi sulit eh. worth 6 pesos sya. kwits lang kasi worth 4 pesos yung chinese garden.

labas kami. lakad lakad. sabi ko baybayin namin yung man-made lake. sa kalayuan natanaw namin ang isang stage na ang quirino grandstand pala. at dun pala ininaugurate ang presidente natin (nun ko lang nalaman). at tanaw din dun ang higanteng statue ni lapu-lapu. yun pala yung binanggit ni paul na relatively bago na satue. pupuntahan ba natin? nasa kabilang side ng kalsada eh. mayamaya nakatawid na kami at malapit na kami sa stairs ng lapu-lapu.

(turn on rocky music)
takbo kami paakyat sa stairs ni lapu-lapu, at pagdating sa taas iwinagayway namin pataas-baba ang kamay namin ala rocky. mukhang gago, oo, pero kapag tunay na kaibigan ang kasama mo wala ka nang pakialam. wala ka nang pakialam.

ten tententen tententen tententeenn

nabanggit ni konde bago pa man na meron dapat dito na man-made lake kung saan merong replica ng islands ng pilipinas. akala namin nandun sa lake kanina pero wala dun eh. akala namin tinanggal na. but alas! may pangalawang lake, at nandun yung replica! natawa ako nung tinuro ni marco yung marinduque tapos sinabi nya "aceyork". hanggang ngayon natatawa ako. eto yung pictures na nakuha namin.

dapat isang paikot lang ang gagawin namin pero dahil sa complex geometric orientation nung lugar, naglakbay kami in a figure 8. basta hindi mo maiintindihan kung wala ka nun. pabalik na kami sa kabilang side ng street, papunta na kay rizal, nang ituro ni paul: "uy! post office! punta tayo!". balak namin magpadala ng sulat kung kanino man. basta kalat. pero hindi natuloy. alam mo kung bakit? kasi national museum pala yon. nonetheless pumasok kami. nagbayad kami ng discounted student price (30 ata). for some reason alam ni konde ang luneta area.

ang unang bumulaga sa amin ay ang kubo na ito

ahm, yun naman. kubo. may limang floors ang national museum, kaya may elevator. nilibot muna namin ang unang palapag. ahm, wala naman, mga bagay na makikita mo sa museum. matagal magappreciate ng mga bagay si paul kaya nahuhuli sya. kaming tatlo isang tingin lang ayos na, naappreciate namin. teka ano nga ba yung mga nakita namin sa unang palapag? ewan. basta may kinalaman sa pilipinas. nang malibot namin ang first floor, nakangalap na kami ng sapat na "culture points" at kami ay naglevel-up. ako ang nagpindot sa elevator papuntang second floor. tumatalon kami sa loob ng elevator.

wala namang matinong nangyari sa second floor. ganun pa rin si paul, matagal bago sya nakapaglevel-up. di ko pa rin maalala kung ano ang nakita namin sa second floor.

akala namin tuluy-tuloy na ang paglevel-up namin, but we caught a snag on level 3. nakanangnakaramdam ako ng di kanaisnais na sakit ng tiyan, yung tipong sakit na mararamdaman po kapag may nakain kang sirang pagkain. masakit, na gusto mong tumae. biglang sakit. takbo ako sa pinakamalapit na CR kasi di ko na kaya. sinundan ako nina konde at marco (si paul ay nagpapalevel-up pa rin). dalidali akong pumasok at umupo sa kasilyas. di man lang ako naghanap muna ng tisyu o tabo pampunas ng pwet. basta nilabas ko ang sama ng tiyan ko.

alam ko na ang tunay na pagkakaibigan. humingi ako ng pabor kina konde; hanap kayo ng tisyu o tabo. pasensya na, hindi ko kinaya. no prob kung ibang tao ang kasama ko, mahihiya pa ako. kung ibang tao ang kasama ko, magagago pa sila sakin. pero no prob, kelangan mo ng refill? nakahanap sila ng lata ng selecta ice cream na pinuno nila ng tubig at isinilid sa ilalim na puwang sa dingding. kelangan mo ng refill. hindi na, pero sige nagparefill ako. masarap ang pakiramdam pagkatapos. binalik ni konde ang lata sa isang maliit na silid. naghanap ako ng sabon pero ang nandun lang ay ang maliit na lalagyan ng pinulbos na sabong panlaba dun din sa maliit na silid. dumakot ako ng konti at nagbanlaw sa lababo. masarap ang pakiramdam.

ngayon alam nyo na kung paano nag-gain ng notoriety ang benson's.

di ko pa rin masyadong maalala ang level 3, basta alam ko dito nagsimula ang interactive na display. habang tumatae pala ako ay naglibot na sila. natatandaan ko lang yung isang silid na tungkol sa kamatayan ang paglibing sa mga patay. mayroong sensor yung silid na kapag may pumasok sa loob, may tutunog na nakakatakot na ugong. medyo kinilabutan ako, lalo na't kakatae ko pa lang at may konting kalam pa ang tiyan ko. akala ko nga matatae ako uli. sa third floor din ata yung mga kanyon. level up.

wala ding matino sa level 4, maliban nalang sa kakaibang artwork na bubulaga sayo pagkalabas mo sa elevator. yung kama na hinugis basket gamit ang kawayan, ang sahig ay binudburan ng asin (mungkahi ko), at may paanyaya na "there is nothing inside the bed" o parang ganun. atsaka may  pictures kami dito.nabanggit ni konde na ang nasa huling palapag ay mga kanin/bigas. nakita namin ang hagdanan ngunit ito ay sarado. meron pa kayang nasa itaas? si marco nga pala ang pumindot sa elevator papuntang level 3, si konde papuntang level 4. si paul papuntang level 5.

at sa level 5 nga namin nakita ang kanin/bigas. nakalimutan ko kung ano yung tawag dun sa exhibit, basta may malupit na pangalan eh. nasa loob ang kung anuanong produkto na gawa sa bigas. pumunit ako ng maliit na bahagi dun sa hugis dahon na kakanin na siyang nakikita sa pahiyas festival. binanggit ni marco na mura at masarap ang kanin sa IRRI (international rice research institute). dapat lang. tinitingnan nilang tatlo ang clear plastic cylinders na naglalaman ng iba't-ibang klase ng bigas. ang takip ng mga ito ay plastic na ipinirme gamit ang tali palibot. binuhat ko ang isa at sinubukan kong kalugin. ewan ko kung bakit ko ginawa yon, pero dapat pala ay hindi ko ginawa yon. tinuro nila sa akin ang isang babala na nagsasabi na ang mga bigas na iyon ay nilagyan ng "potentially poisonous chemicals" para siguro hindi dagain/amagin/mabulok. ay takte bakit ko kinalog. iniwasan kong isubo sa bibig o ikuskos sa mata ang kamay ko hanggang mahugasan ko.isa pang nasa ikalimang palapag ang isang mala-"kanlungan ng sining na lugar". eto ang nakita namin.


ayos to. kariton na nagmukhang simbahan. tapos may nakakalat na pekeng ipis sa sahig.

sa kabilang dako naman ay mga litrato, na kung di ako nagkakamali ay may kinalaman sa france. nahahalata na ang pagod namin nang nililibot namin ito. ika nga, "maxed out" na namin ang culture points. di na kami makakapaglevel-up. eto yung isang malupit na picture dun sa exhibit.

wala na. may isa pang silid pero inaayos pa lang yung exibits dun.

ayun ngayon ang prublema namin. lahat kami ay nagkaroon ng isang pagkakataon na pumindot sa elevator. buti sana kung apat lang ang palapag, para limang beses namin kelangan pindutin ang elevator (yung pababa pa). eh naging lima ang palapag. sino pipindot sa amin sa pababa? ayun, nauna na si marco at pinindot nya yung down. tumatalon kami habang bumababa ang elevator.

pagod na talaga kami. inupuan namin ang unang upuan na makikita namin. kami ni konde ay naghugas ng kamay dahil nga sa "pontentially poisonous chemicals" (si konde daw kasi hinawakan nya yung dahon ng pahiyas (pero sa tingin ko hindi naman siguro treated yung mga dahon, yung nasa cylinder lang)). habang nagpapahinga kami, eto muna ang ilan pang pictures sa Philippine National Museum na hindi ko alam kung kelan namin nakita. basta nasa loob yun.

Hinanap nga pala namin kung nasaan yung spolarium na painting, pero di namin nakita. Diba yun dapat ang main attraction sa National Museum?

inassess namin ang aming mga nagawa at gagawin pa. di pa namin nauusisa ang monumento ni rizal. yung na ang susunod na gagawin namin. malayulayo din ang nilakad namin. madaming turista (may tourist bus pa nga eh). gusto nga sana namin, makalapit ng todo sa monumento, dun sa "beef eater" (yung guard na palakad lakad sa monumento). kaya lang may harang na ang palibot. di na kami makalapit. hanggang bukana lang kami. sayang, maayos sana yung pic. nahirapan din nga pala kami kumuha kasi walang mapatungan ang camera/di namin mapagkasya ang sarili namin at ang monumento ni rizal.tinatamad na ako. next time nalang


addendum: ang spolarium ay nasa GSIS na. nasa kanila kasi binili nila (sabi ng tatay ko)